85km Innsbruck Alpine Trailrun Festival: de eerste roep van de bergen

Via Inov-8 Benelux kreeg ik de kans om deel te nemen aan de 85 km op het Innsbruck Alpine Trailrun Festival. Dit leek me een ideale wedstrijd in de opbouw naar mijn hoofddoel deze zomer (XReid in Jotunheimen, Noorwegen), om een mooi aantal wedstrijdkilometers en hoogtemeters in de benen te krijgen. Omdat ik me nog niet helemaal klaar voelde voor een 85 km stond ik met beperkte ambitie aan de start: behouden starten, de wedstrijd goed indelen en kijken waar we staan.

Net voor het startschot om 5u ’s ochtends heb ik het genoegen kennis te maken met Geordie Klein die ook Inov-8 BeNeLux ambassadeur is. Na een snelle selfie worden we voor de eerste kilometers de straten van Innsbruck ingestuurd om via een idyllische brug de rivier over te steken en naar boven te kronkelen richting de bergen van de Nordkette. Mijn plan om relatief rustig te starten lijkt (op de 1e wegkilometer na) behoorlijk te lukken. Dat ik hiermee behoorlijk vooraan blijk te zitten schept natuurlijk enige verwachting, maar omdat mijn achillespezen zich ook enigszins laten voelen laat ik mijn hoofd hier niet gek door maken.

De wedstrijd loopt over een aaneenschakeling van zeer mooie singletracks door het bos, bredere aardewegen, maar helaas ook een redelijk aandeel asfalt. Dat wordt echter gecompenseerd door de schitterende uitzichten op de bergen. Ik blijf vlot ronddraaien op de doorgaans vrij goed beloopbare paden, en dat het grootste deel van de wedstrijd ergens rond de 6e à 8e positie. Doordat ik regelmatig met een paar medelopers kan praten lijkt de tijd voorbij te vliegen.

Rond de 60ste kilometer krijg ik een eerste dipje, naar ik vermoed omdat Attila en Bernd (de latere nummers 5 en 6) het tempo licht de hoogte in drijven. Dan is het kwestie van weer je eigen tempo te zoeken en door te zetten. Tegen de volgende bevoorrading heb ik Bernd terug bijgehaald. We lopen een eind samen en net voor we het dorp uit lopen doopt Bernd zijn hoofd nog even in een waterbron. Dat had ik ook beter gedaan, want een goeie 100m verder lopen we over nagenoeg smeltend asfalt in de hitte omhoog te sjokken. Op dit stuk van amper een halve kilometer geraak ik echt niet vooruit, en moet ik Bernd en nog 2 andere lopers laten gaan.

Eens we terug omhoog het bos in duiken krijgen we nog een aantal mooie slotkilometers voorgeschoteld waar je al eens je tanden op stuk kan bijten, maar gestaag komt de finish in zicht. De laatste kilometer over de weg gaat de snelheid nog even de hoogte in en zet ik zelfs nog een sprintje in, gewoon omdat het kan. Blij dat het er op zit, maar ook vooral dat ik hier weer een mooie ervaring rijker ben en toch maar mooi top-10 (9e in 8:47) gelopen heb. Dat belooft voor mijn 2 volgende wedstijden, de Grand Trail des Lacs et Chateaux en de XReid!

Yesterday I went left for the K85 #iatf today up-up-up #nordkette for #VK pic.twitter.com/My1SRM9DKo

— Lightfoot Aaike (@lightfootbe) April 29, 2018

 

Dat de organisatoren ervoor kozen om omwille van lawinegevaar de hogergelegen route te wijzigen is natuurlijk volledig te begrijpen, maar ergens had ik toch op meer lange klimmen gehoopt. Dat maak ik ruimschoots goed door de dag erna een verticale kilometer te lopen tussen twee stations van de Nordkettebahn, wat nog verrassend goed ging ondanks mijn vermoeide benen.