Op zondag 24 was het tijd om nog eens goed te knallen. Dit keer in Teuven/Voeren. Bij winterse loopjes is er bij mij altijd die hoop op sneeuw, maar het zou modderploeteren worden. Ook plezant natuurlijk, vooral omdat ik het agressieve profiel van mijn inov8 X-Talon-schoenen toch eens grondig moest testen.
In de weken voor de wedstrijd leek ik behoorlijk wat snelheid in de benen te hebben, dus ook daarvoor was het een ideaal moment om dit te testen onder wedstrijdomstandigheden op deze, voor mij relatief korte, 22 km. Enig minpuntje was dat ik dinsdag tijdens het op-en-af denderen van de skihelling in Gent mijn linkervoet had bezeerd door de harde klappen op de (toen nog) bevroren ondergrond.
De start was er meteen een om je vingers van af te likken; een dikke 100 m naar beneden op een weiland, scherp draaien en terug omhoog via een aardeweg. Ik liet me hierop naar beneden denderen (gewoon omdat het kan, weet u wel), en kwam daardoor als eerste uit de bocht. Met een Tim Pleijte onder de deelnemers maakte ik me echter geen illusies en deed dan ook bergop geen zotte dingen. Tim en Kevin Cnudde sloten dan ook aan om het daaropvolgende stukje afdaling over de weg samen in te zetten. Hier kreeg mijn voet rake klappen en speelde de pijn terug op, maar de 1e kilometers lukte het me om vlot mee te draaien. Eens we de ietwat langere beklimming aanvatten was het duidelijk dat Tim de man van de wedstrijd zou worden. Intussen waren Jean-Francois Charlier en Bart Candel aangesloten en trok de kopgroep stilaan op een sliert. Ikzelf bleef samen met Bart aan de staart hangen. Even dacht ik dat het vanaf hier kwestie van standhouden zou worden, maar uiteindelijk liep ik toch van hem weg op een modderstrook.
Foto Ludo-Grafica
In de modder vloog ik vooruit, maar op de (helaas wel vrij talrijke) harde stukken naar beneden leken mijn schoenen net wat te stug, en had ik de reflex om toch een beetje op veilig te spelen in de hoop mijn voet wat te sparen. Volgens de informatie die ik langs de weg kreeg zat ik een hele tijd op 1,5 minuut van nr. 3. Toen dat met een kilometer of 6 te gaan nog steeds het geval bleek, lukte het terug iets beter om de pees erop te blijven houden, al was de laatste lange klim behoorlijk (misschien te) berekend. In de laatste kilometers ving ik af en toe een glimp op van Kevin, maar meer dan een 10-tal seconden naderen zat er toen niet meer in. Als 4e kwam ik vlot over de finish in deze opmerkelijk goed bezette trail.
Al bij al was ik zeer tevreden met mijn prestatie, en blij zo een stevige training op dit mooie en door modder uitdagende parcours te kunnen afwerken. Het beste nieuws kwam echter na de race; het herstel liep bijzonder vlot, en ik kon snel weer doortrainen.
